Ήταν εκείνο το διάστημα, που ενώ ο κόσμος ήταν μουδιασμένος και σχεδόν ανυποψίαστος ακόμα, βγήκε ένας παππούς, σωστό παλικάρι στους δρόμους της Αθήνας και ξεκίνησε με μια ντουντούκα την προσπάθειά του για την αφύπνιση των συμπολιτών του. Καθιερώθηκε στην μνήμη μας ως τελάλης της Επανάστασης.
Πολλοί τον θεώρησαν τρελό, άλλοι τον κορόιδεψαν, η "τιμημένη" μας νεολαία ούτε που του έδωσε σημασία. Σε μας στην Αφύπνιση, μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μας από τις πρώτες κιόλας στιγμές. Σε κάθε ευκαιρία, τον προβάλαμε ξανά και ξανά, συγκινημένοι από την ανιδιοτέλειά του και την αγνότητα που εξέπεμπε. Συγκινημένοι από το θάρρος του και την θέλησή του να ξυπνήσει τον Έλληνα που περπάταγε γυμνός στα αγκάθια και νόμιζε ότι τα πόδια του ακουμπούσαν σε βελούδο.
Τα λόγια αυτού του ανθρώπου άγγιξαν τις πιο ευαίσθητες χορδές μας. Αυτό το παλικάρι αποτέλεσε για μας ένα πρότυπο. Σε ευχαριστώ γέρο μου. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ ότι ήσουν ο πρώτος που με κόστος την σπίλωση της υπόληψής σου, εξέφρασες δημοσίως και με πυγμή αυτά που πολλοί από μας είχαμε μέσα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου