Οι δυσκολίες συνεχίζουν να γονατίζουν τους Έλληνες
Η κρίση και οι μνημονιακές πολιτικές που έχουν ακολουθήσει οι κυβερνήσεις έχουν οδηγήσει στο οικονομικό αδιέξοδο μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας.
Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση λέει συνεχώς πως η χώρα βγαίνει από την κρίση και πως έρχεται η ανάπτυξη.
Κάτι ωστόσο που οι περισσότεροι Έλληνες όχι μόνο δεν το βλέπουν αλλά την ίδια ώρα βλέπουν οι μισθοί τους, οι συντάξεις τους και τα εισοδήματά τους γενικότερα να παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και να τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα.
Κάτι ωστόσο που οι περισσότεροι Έλληνες όχι μόνο δεν το βλέπουν αλλά την ίδια ώρα βλέπουν οι μισθοί τους, οι συντάξεις τους και τα εισοδήματά τους γενικότερα να παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και να τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα.
Το ρεπορτάζ της Deutsche Welle είναι δεικτικό της κατάστασης.
Συγκεκριμένα αναφέρει: Για τους Έλληνες η επιστροφή στην κανονικότητα που διατείνονται οι επίσημοι αριθμοί, είναι ένα αστείο που προκαλεί πικρό γέλιο. Για τις ανάγκες του θέματος το γερμανικό πρακτορείο συνομίλησε με απλούς ανθρώπους που βιώνουν σε πρώτο χέρι τα επίχειρα της οικονομικής κρίσης.
Ο Θάνος Κοσμίδης, 35 ετών που «τρέχει» την start up εταιρεία CareAcross, λέει: «Ήμασταν για τόσο πολύ καιρό στον πάτο. Τώρα νιώθω πως τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα. Ξεκίνησα μια εταιρεία σε μια δύσκολη εποχή και πρέπει να είμαι αισιόδοξος. Οφείλω να αναζητώ τις αλλαγές, από το να τις περιμένω να μου έρθουν απέξω».
Το άρθρο σημειώνει πως ο αριθμός των startups στην Ελλάδα έχει ανέβει ραγδαία, αλλά την ίδια στιγμή η ανεργία -καίτοι έχει μειωθεί- παραμένει στο υψηλό 25% που σε απόλυτους αριθμούς σημαίνει 1,3 εκατομμύρια άνεργοι. Ωστόσο, και οι λοιποί αριθμοί δείχνουν έντονα την κοινωνικής κρίση που έχει προκληθεί στην Ελλάδα: πάνω από το 70% των ανέργων έμειναν χωρίς δουλειά τον τελευταίο χρόνο, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η Ελένη Τριάδη, 48 χρονών, μητέρα δύο παιδιών στο πανεπιστήμιο, έχασε τη δουλειά τους (σχολικός φύλακας) εδώ και 1,5 χρόνο. Ήταν ανάμεσα στους εργαζόμενους του Δημοσίου που πλήρωσαν το... μάρμαρο των απολύσεων ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων. Ο άνδρας της έχει να πληρωθεί εδώ και ένα 1,5 χρόνο.
«Πριν απολυθώ μπορούσα, τουλάχιστον, να πληρώνω τους λογαριασμούς. Τώρα οι γονείς μου πληρώνουν τις σπουδές των παιδιών. Η πεθερά μου μοιράζεται τη σύνταξή της -μόλις 700 ευρώ- για να μπορούμε να ψωνίζουμε τρόφιμα πρώτης ανάγκης», λέει χαρακτηριστικά. Ο συνάδελφός της, Σταύρος Νικολάου, επίσης απολυμένος, συμπληρώνει: «Όταν ακούμε για επιστροφή της Ελλάδας γελάμε». Το μοναδικό εισόδημα που μπαίνει στο σπίτι είναι το επίδομα ανεργίας της γυναίκας του (350 ευρώ), τη στιγμή που έχουν ένα παιδί τριών ετών. Ο Νικολάου λέει με πικρία: «Κατά την περίοδο της κρίσης οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Η μεσαία τάξη καταστράφηκε».
Όσο για το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, το άρθρο αναφέρει πως η έλλειψη πίστης στα παραδοσιακά κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τις τελευταίες 10ετίες (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) έχει οδηγήσει στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Θάνος Κοσμίδης φοβάται πως οι πρόωρες εκλογές δεν θα βοηθήσουν τη χώρα: «Ακόμα νιώθουμε τις σεισμικές δονήσεις από την εποχή της κρίσης. Λείπει η σταθερότητα και δεν θα την ξαναβρούμε αν πάμε σε πρόωρες εκλογές».
Στο άρθρο γίνεται λόγος και ένα παράδοξο γεγονός που συνέβη στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα. Στην Ανδραβίδα εξελέγη δήμαρχος ο Σύρος Ναμπίλ Μοράντ που υποσχέθηκε εργασία σε μια δύσκολη περιοχή που έχει «χτυπηθεί» από την ανεργία. «Έχουμε πάρα πολλούς νέους που δεν έχουν δουλειά.
Αυτό που ψάχνουμε είναι επενδύσεις έτσι ώστε να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας στον τουρισμό και στον αγροτικό τομέα. Ακόμα και δουλειές που θα έχουν βραχυπρόθεσμα οφέλη στους ανθρώπους. Μέχρι να βρεθεί κάτι πιο σταθερό».
Η Τζένη Κεκάτου, δασκάλα στα Λεχαινά, τα βάζει με τους πολιτικούς: «Οι περισσότεροι πολιτικοί δεν προσφέρουν συγκεκριμένες λύσεις για τα πραγματικά προβλήματά μας. Πρέπει να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας και να ταΐσουμε τις οικογένειές μας. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό όσο οι μισθοί μας μειώνονται στο ελάχιστο και οι φόβοι αυξάνονται. Υπάρχει έλλειψη ανθρωπιάς από τους πολιτικούς στις μέρες μας».
