Εμείς οι βολεμένοι .....

Ενταξει. 
Ας υποθεσουμε οτι εμεις οι νοσηλευτες εχουμε μια σταθερη δουλεια που μας εξασφαλιζει τα προς το ζην κι αυτα με το ζορι πλεον, για τα ευ ζην γινεται λογος μονο στην σφαιρα του φανταστικου.
Και εδω αρχιζουν οι τυψεις.
Ναι κοιτα ομως, εσυ εχεις μια δουλιτσα, βγαινει το μεροκαματο, εχεις να φας, να ντυθεις, να σκεπαστεις το βραδυ. Ξερεις ποσοι εκει εξω ειναι ανεργοι, πεινανε, κρυωνουν, δεν ξερουν τί θα τους ξημερωσει αυριο;
Ξερω. Ξερω πολυ καλα. Τους νοσηλευω συχνα.
Δεν μπορει κανεις να με γεμισει τυψεις και ενοχες γιατι ενα κομματι της κοινωνιας που ειτε απο συγκυριες, ειτε απο λαθος επιλογες, ειτε απο λαθος πολιτικες, στεκεται στις ουρες του ΟΑΕΔ, πειναει και πενεται.
Για να εχουμε ''βολευτει'' εμεις στις κλινικες μας, εχουμε πρωτιστως περασει δια πυρος και σιδηρου.
Μας εχουν πεταξει ενα φιλοδωρημα που το εχουν ονομασει μισθο και με αυτον πρεπει να πληρωνουμε τα παντα.
Θα μου πεις, επιλογη μου ηταν. Ναι, οντως. Το επαγγελμα ηταν επιλογη μου. Η καταντια αυτη δεν ηταν.
Οχι λοιπον. Δεν θα νιωσω τυψεις και ενοχες που εγω εχω μια δουλεια, ενω ο διπλανος μου δεν εχει. Ναι, τον σκεφτομαι γιατι κι εγω ημουν ανεργος. Ναι, τον βοηθαω οταν μπορω γιατι ξερω τί θα πει να τη βγαζεις με πατατακια το Πασχα.
Δεν θα σταματησω ομως να γκρινιαζω για αυτα που εγω νομιζω πως ειναι στραβα στον χωρο μου. Γιατι μονο ετσι μπορει να βελτιωθει κατι. Δεν θα βυθιστω σε μια καταθλιψη και σε μια αφεση των αμαρτιων οσων ευθυνονται για την καταντια αυτη. Στο τελος, μου χρωστανε, δεν χρωσταω.
Δεν μπορω σε καμια περιπτωση να νιωσω βολεμενος απο την στιγμη που εχω πανω μου αιμα παιδιων. Δεν δεχομαι καμια ενοχη επειδη ειμαι εκει ως νοσηλευτης διορισμενος την ωρα που ξεψυχαει ο πατερας καποιου στα χερια μου.
Τα πτυχια τα δικα μας ειναι τιμημενα και ειναι ποτισμενα με αιμα και ιδρωτα. Οι διορισμοι μας ειναι, ισως, οι μονοι αντικεινικοι διορισμοι που υπαρχουν.
Γιατι η νοσηλευτρια που γυρναει το πρωι απο την τριτη σερι νυχτερινη της βαρδια και πρεπει να φροντισει κι ενα σπιτι, θεωρειται βολεμενη; Για τα 0,75 ευρω υπερωριων την ωρα που θα παρει καθυστερημενα; Ή για τα 1000 ευρω μισθο; Και μην σου φανουν πολλα γιατι ολα αυτα ειναι μετα απο 20 χρονια υπηρεσιας σε τετοιες πολεμικες συνθηκες και βαρδιες.
Γι’ αυτο, οχι. Καμια ενοχη δεν νιωθουμε επειδη δουλευουμε. Γιατι δεν εργαζομαστε. Δουλευουμε. Ελπιζω να πιανεις την διαφορα. Κανενος η ζωη δεν ειναι ευκολη. Ουτε πρεπει να παραμυθιαζεσαι πως εχουμε κανενα προνομιο.
Δουλευουμε μεσα στην ανασφαλεια εκτεθιμενοι σε κινδυνους ορατους και αορατους. Δουλευουμε πρωι, απογευμα, νυχτα, αργιες και απεργιες.
Δουλευουμε σε αιθουσες ποτισμενες με αιμα. Αιμα απο αυτο που βλεπεις στις ταινιες και λιποθυμας. Μονο που αυτο εδω ειναι αληθινο.
Και το φορειο αυτο ειχε και ανθρωπο πανω του.
Για ολα αυτα δεν θα σταματησουμε να φωναζουμε πως δεν επαρκουν οι νοσηλευτες στα νοσοκομεια. Δεν θα σταματησουμε να φωναζουμε πως θελουμε αυξησεις. Γιατι δεν τις αξιζουμε απλα.
Τις εχουμε αναγκη.
Οχι για να παμε διακοπες.
Για να μπορουμε να πληρωνουμε τους φορους, τις εισφορες αλληλεγγυης και τα επιδοματα ανεργιας.
Λαμπρος Λιαπης.

Μήνυμα από την ομάδα του 3w ... Βασιζόμαστε στη διαφήμιση, προκειμένου να σας παρέχουμε δωρεάν περιεχόμενο! Κάνοντας κλικ οπουδήποτε σε αυτήν τη σελίδα η κάνοντας μια κοινοποίηση μας βοηθάτε να συνεχίσουμε το έργο μας ...... Ευχαριστούμε !! .