Νέες εκπληκτικές φωτογραφίες από τον τάφο - Στο φως μαρμάρινο δάπεδο - Κενά και τρύπες βρέθηκαν στον εξωτερικό τοίχο σφράγισης

Το μαρμάρινο δάπεδο σε εξαιρετική κατάσταση

Εντυπωσιάζουν τα ευρήματα από τον τάφο της Αμφίπολης, προτού οι αρχαιολόγοι μπουν μέσα στον κύριο χώρο του μνημείου. τα νέα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Πολιτισμού είναι άκρως ενδιαφέροντα, ωστόσο, ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι λείπουν τμήματα, έχουν αφαιρεθεί πέτρες κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι έχουν εισέλθει τυμβωρύχοι. Υπάρχει πάντως και η αιτιολόγηση ότι μπορεί να αποτελεί τμήμα του σχεδίου του τάφου ο οποίος είναι μοναδικός.

Οπως ανακοινώθηκε οι ανασκαφικές εργασίες στον λόφο Καστά, στην Αμφίπολη, που συνεχίζονται από την ΚΗ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων έφεραν στο φως τμήμα μαρμαροθετημένου δαπέδου, με λευκά, μικρά ακανόνιστα τμήματα μαρμάρου, σε κόκκινο φόντο, που σώζεται σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, έφεραν στο φως

Το τμήμα του δαπέδου αποκαλύφθηκε με την αφαίρεση χωμάτων από τον προθάλαμο, στον χώρο πίσω από τον τοίχο των Σφιγγών, ενώ στο κατώφλι του πρώτου διαφραγματικού τοίχου των Σφιγγών, εντοπίστηκαν επί της νωπογραφίας η οποία το κάλυπτε, ίχνη μπλε χρώματος.

Μια οπή αριστερά στο επιστύλιο

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ, διαπιστώθηκε, επίσης, ότι και στους τρεις χώρους, μετά από τον τοίχο σφράγισης, υπάρχει χαλαρή αμμώδης επίχωση, ως το μέγιστο ύψος της θόλου. Οι τρεις χώροι, που δημιουργούνται από την κατασκευή των εγκάρσιων διαφραγματικών τοίχων, κατά μήκος της θόλου, φαίνεται ότι καταχώθηκαν κατά την σφράγιση του ταφικού μνημείου.

Οι τοίχοι, εν μέρει, λειτουργούν και ως στοιχεία αντιστήριξης των χαλαρών επιχώσεων. Τόσο το κενό στον εξωτερικό τοίχο σφράγισης όσο και οι οπές στα επόμενα διαφράγματα, που πιθανόν να έχουν προέλθει από αφαίρεση λίθων ή και από μη τοποθέτηση λίθων, φαίνεται ότι αποτελεί μέρος σχεδίου σφράγισης του τάφου. Η διαπίστωση, μέχρι σήμερα, ύπαρξης τριών χώρων, κατά μήκος της θόλου, αποτελεί ένα ακόμη ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του μνημείου, το οποίο αποκαλύπτεται στον λόφο Καστά.

Τμήματα από το εσωτερικό του τάφου

Επίσης, το ΥΠΠΟΑ πληροφορεί ότι ο πρώτος διαφραγματικός τοίχος, μετά την είσοδο, έχει αποκαλυφθεί μόνον ως το ιωνικό επιστύλιο, το οποίο διακοσμείται με τους οκτάφυλλους ανάγλυφους ρόδακες. Στο ακραίο ανατολικό τμήμα του επιστυλίου εμφανίστηκε το ανώτατο τμήμα πλευρικής παραστάδος.

Επίσης, διαπιστώθηκε ότι λείπει το ακραίο δυτικό τμήμα του επιστυλίου, όπως και οι υπερκείμενοι αυτού λίθοι. «Όπως έχουμε ήδη αναφέρει επί του διαφραγματικού τοίχου θα υπάρχει η είσοδος, η οποία θα οδηγεί στον δεύτερο χώρο του μνημείου. Η μορφή της εισόδου θα αποκαλυφθεί μετά την αφαίρεση των χωμάτων, κατά τις αμέσως επόμενες μέρες", αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Τεχνικές εργασίες
Στο μεταξύ, συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς τόσο η ολοκλήρωση των εργοταξιακών υποδομών όσο και η θωράκιση του μνημείου και του ευρύτερου χώρου του από απρόσμενες καιρικές συνθήκες. Όπως πληροφορεί το υπουργείο "για την προστασία του μνημείου από την βροχή, εκτός από την κατασκευή του στεγάστρου, το οποίο και ολοκληρώθηκε, ξεκίνησε περιφερειακά του μνημείου, η διαμόρφωση αγωγών απορροής των ομβρίων υδάτων"', ενώ για την αφαίρεση των χαλαρών αμμωδών επιχώσεων απαιτήθηκε δομοστατική και γεωτεχνική μελέτη η οποία περιλαμβάνει:

1. Τον πλήρη εγκιβωτισμό των διαφραγμάτων με ξύλινα στοιχεία.

2. Τη διαμόρφωση "παταριών", σε ικρίωμα εργασίας βαρέως τύπου, τα οποία επιτρέπουν την υποστήλωση της θόλου, με τη δημιουργία κατάλληλου νάρθηκα και την ομαλή πρόσβαση από χώρο σε χώρο, καθώς και την ασφαλή υλοποίηση της αποχωμάτησης των χώρων.

3. Την ισχυρή αντιστήριξη του δεύτερου διαφραγματικού χώρου για την αντιμετώπιση των ισχυρών ωθήσεων από τις γαίες του επόμενου χώρου.

4. Την εξωτερική αντιστήριξη της εισόδου με τις Σφίγγες, για την ασφάλεια του διαφράγματος και έδραση αντιστηρικτικών στοιχείων, που ενδεχομένως να απαιτηθούν, κατά την πρόοδο των ανασκαφικών εργασιών.

Διπλή είσοδος

Εν τω μεταξύ, πίσω από το μεγάλο όγκο χωμάτων στο εσωτερικό του προθαλάμου αποκαλύφθηκε μία νέα είσοδος χωρίς θύρα που οδηγεί σε μία αίθουσα. Η είσοδος κοσμείται με μαρμάρινα επιστήλια, τα οποία στηρίζονται σε δύο κίονες.

Αυτοί οι κίονες, χωρίζουν το άνοιγμα σε δύο μέρη, δημιουργώντας δύο εισόδους και αυτό το εμβληματικό πρόπυλο ενισχύει την άποψη ότι ο τύμβος Καστά αποτελεί μνημείο ιδιαίτερα σημαντικό.

Όπως αναφέρει το Βήμα, η σημαντικότητα του ταφικού μνημείου ενισχύεται και από το γεγονός ότι υπάρχει διάκοσμος με οκτάφυλλους ανάγλυφους ρόδακες, στο ύψος του επιστυλίου των πλευρικών τοίχων.

Οι ρόδακες είναι βασιλικό σύμβολος της Μακεδονικής Δυναστείας. Ο Ήλιος της Βεργίνας έχει στο κέντρο του ρόδακα, η δε λάρνακα που βρέθηκε στον τάφο του Φιλίππου με τα οστά του, κοσμείται από ρόδακες, δεκάφυλλους σε οριζόντια γραμμή και οκτάφυλλους καθέτως.

Το σημαντικό αυτό έμβλημα που «μαρτυρά» την ύπαρξη κάποιου σπουδαίου ανθρώπου μέσα στον τάφο, έχει απαντηθεί σε χρυσό διάδημα βασίλισσας στις Μυκήνες, στο Θόλο της Επιδαύρου, σε διάδημα προτομής της Θεάς Άρτεμης που βρέθηκε στο Καρπενήσι, σε διάδημα χρυσελεφάντινης γυναικείας κεφαλής στους Δελφούς, σε τοιχογραφίες αρχοντικών στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, σε κιονόκρανα του Ιερού της Ελευσίνας

Οι Σφίγγες

Όπως αναφέρει το Εθνος οι Σφίγγες που κοσμούν την πρόσοψη του τάφου στην Αμφίπολη δεν είναι αιγυπτιακές αλλά ελληνικές διότι οι μεν πρώτες ήταν ξαπλωμένες και στα τέσσερα πόδια τους, ενώ οι ελληνικές στέκονταν στα δύο πισινά, σαν να ήταν σε επιφυλακή.

Οι συγκεκριμένες Σφίγγες, που βρέθηκαν από τους ανασκαφείς ακέφαλες και άπτερες, είχαν κεφαλή και φτερά ένθετα, όπως δείχνουν οι ειδικές υποδοχές (εντορμίες) στις οποίες προσαρμόζονταν. Τα φτερά εντοπίσθηκαν σε κοντινή απόσταση κατά τις περσινές ανασκαφές και οι κεφαλές αναζητούνται.

Η Σφίγγα μπορεί μεν να ήρθε από την Αίγυπτο, αυτό όμως δεν έγινε λόγω της εκστρατείας του Αλέξανδρου. Η αμφίδρομη σχέση των δύο πολιτισμών είχε ξεκινήσει πολλούς αιώνες πριν.

Ακόμα και η ετυμολογία της λέξης είναι πιθανόν να είναι αρχαία αιγυπτιακή. Κάποιοι θεωρούν ότι προέρχεται από την παραφθορά της αιγυπτιακής λέξης Sheshep-ankh, η οποία σημαίνει ζώσα εικόνα παρά από το ελληνικό «σφίγγω».

Στη μυθολογία των αρχαίων Αιγυπτίων αντιπροσώπευαν την ηλιακή θεότητα Ρα και αρχικά τοποθετούνταν στις εισόδους των ναών και των ανακτόρων. Παρίσταναν συμβολικά τον αγώνα του Χαρμακή, τις διαμάχες δηλαδή φωτός και του σκοταδιού, και τη νίκη του φωτός κατά του Τυφώνα, που συμβόλιζε το σκοτάδι. Οι Φαραώ του Μέσου Βασιλείου πολλαπλασίασαν τον αριθμό τους και τοποθέτησαν σειρές από Σφίγγες και στις δυο πλευρές των κυριότερων λεωφόρων που οδηγούσαν προς τους ναούς και τα ανάκτορα της Θήβας (Λούξορ). Η πιο διάσημη της οικογενείας, είναι η Σφίγγα της Γκίζας, το αρχαιότερο γνωστό άγαλμα μνημειακού τύπου. Θεωρείται ότι κτίστηκε από τους Αιγύπτιους του Αρχαίου Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φαραώ Χεφρήνου (2558 - 2532 π.Χ.).

Οιδίπους
Στην ελληνική μυθολογία, η Σφίγγα, φανταστικό πλάσμα-σύμβολο του μυστηριακού, ήταν στενά συνδεδεμένη με τον μύθο των Λαβδακιδών και συγκεκριμένα του Οιδίποδα. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν κόρη της Χίμαιρας και του Ορθρου ή κατά άλλους του Τυφώνος και της Εχιδνας.

Στις ελληνικές αναπαραστάσεις απεικονίζεται ως φτερωτό λιοντάρι με κεφάλι γυναίκας (εν αντιθέσει με τη Σφίγγα της Αιγύπτου, που δεν έχει φτερά) ή ως γυναίκα με πέλματα και στήθη λιονταριού, ουρά ερπετού και φτερά πτηνού.

Η Ηρα και ο Αρης την έστειλαν στην Αρχαία Θήβα της Βοιωτίας. Είχε διδαχθεί από τις Μούσες το εξής αίνιγμα: Τι έστιν ο μεν έχων φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίγνεται; (τι είναι αυτό που έχει φωνή και γίνεται τετράποδο, δίποδο και τρίποδο;).

Καθόταν σ' ένα βράχο του Φικίου όρους (σημερινού Φαγά, ας προσέξουμε την ετυμολογία της αρχαίας ονομασίας και πάλι), που χωρίζει τις πεδιάδες της Θήβας και της Κωπαΐδας, και έλεγε το αίνιγμά της στους Θηβαίους περαστικούς. Επειδή δεν μπορούσαν να το λύσουν, τους σκότωνε σφίγγοντάς τους. Ο Οιδίπους έλυσε το αίνιγμα της λέγοντας πως ο άνθρωπος είναι εκείνος που περπατάει με τα τέσσερα όταν είναι βρέφος, με τα δύο όταν μεγαλώσει, και με τα τρία όταν γεράσει και αναγκάζεται να στηρίζεται σε ραβδί. Οι Θηβαίοι τον ανακήρυξαν τότε βασιλιά και η Σφίγγα γκρεμίστηκε από τους βράχους.

Διάσημη ελληνική σφίγγα ήταν η σφίγγα των Ναξίων, στημένη κοντά στον ναό του Απόλλωνα, επάνω σε έναν ψηλό κίονα με ιωνικό κιονόκρανο. Παρόμοιες σφίγγες υπήρχαν και σε άλλα ιερά, σώζονται όμως αποσπασματικά.

Προστάτες των μνημείων, θύμιζαν τον Κάτω Κόσμο...

Σφίγγες συναντούμε επίσης στην κορυφή επιτύμβιων στηλών από την Αττική. Αποστολή είχαν να προστατεύουν το μνημείο, αλλά και να θυμίζουν στους περαστικούς τον σκοτεινό και φοβερό κάτω κόσμο από όπου προέρχονται... Στο μουσείο του Μαραθώνα, στην αίθουσα του Ιερού των Αιγυπτίων θεών που βρέθηκε στην Μπρεξίζα, εκτίθεται μαρμάρινη αιγυπτιάζουσα σφίγγα. Από τα πιο πρόσφατα ευρήματα με Σφίγγες, είναι του 2003 στον Κεραμεικό, οπότε εντοπίστηκε άγαλμα του 560 π.Χ. περίπου, σε δεύτερη χρήση.